Mooie dagtocht

Een heldere sterrenhemel vannacht, ik zag twee vallende sterren! Vanmorgen in het ochtend zonnetje in de tuin ons ontbijt gegeten. Na twee wandeldagen vonden we dat de Triumph TR ook nog wel wat van de omgeving mocht zien en togen we op pad met vier wielen ipv de benenwagen. Ik koos voor een route over de hoogvlakte over smalle wegen. Tot aan de doorgaande route was dat vijf kwartier rijden, we kwamen welgeteld drie andere auto's tegen. Heerlijk rustig dus! Onderweg kleine gehuchten met kasteeltjes of ruïnes daarvan, veel in de typische bouwmaterialen van de Auvergne, donkere basaltstenen gecombineerd met cement. Vaak oud of vervallen, maar soms ook prachtig mooie huizen op de mooiste plekjes. Verder vooral uitgestrekte weides met her en der verspreid staande "burons" de karakteristieke zomerboerderijtjes uit de vorige eeuw. Tot zo'n 50 jaar geleden waren er in de afgelegen gebieden in de Cantal nog nauwelijks met asfalt aangelegde wegen en was reizen een opgave. De boeren verbleven dan in de zomermaanden in de burons waar de typische kaas van deze streek vers werd gemaakt. In de winter was dit een onherbergzaam gebied om te verblijven.
Na deze mooie tocht vervolgden we onze weg naar St Flour met een Middeleeuws centrum. Tot onze verrassing bleek er een festival gaande met o.a. oude motoren, caravans, tractoren en auto's. Een kleurrijk geheel met ook een tentoonstelling van levende have als runderen, paarden, varkens, geiten etc. Bovendien nog een groot terrein met agrarische artikelen uit de streek en de nodige eet en drink gelegenheden. Erg leuk om daar een uurtje rond te slenteren "festa de Pais", ook nog oude en nieuwe ambachten te bezichtigen. Van het historische centrum hebben we de opzichtige kathedraal van de zwarte maagd bezocht, maar meer onder de indruk waren we van het eerder op de ochtend geziene 11e eeuwse Romaanse kerkje in een plaatsje vlak voor St Flour.
Hierna gingen we richting de Truyere om het viaduct de Gabarit te zien. Dit is een spoorwegviaduct ontworpen door Gustav Eiffel in 1881 en was een tijdlang de hoogste brug ter wereld, 122 meter boven het water. De gietijzeren boogbrug overspant een lengte van 564 meter, best indrukwekkend. Er schijnt tegenwoordig nog een trein per dag over te rijden.
Daarna de loop aan de Truyere gevolgd over nogal grillig verlopende wegen met mooie uitzichten op het stuwmeer. We passeerden de rivier over de boogbrug van Triboul (1934) die inmiddels ook tot cultureel erfgoed behoort. Hierna ging de weg weer omhoog naar de hoogvlakte. Telkens kijken we geboeid naar de vele roofvogels die we rond zien vliegen, hoe mooi zij stil hangen in de lucht klaar om naar beneden te duiken om een prooi te verschalken. Sierlijk zijn hun bewegingen in de lucht en indrukwekkend hun houding als ze neerstrijken op een paal.
Met een picknick onderweg was het een geslaagde dagtocht! We reden grofweg door het gebied dat we gisteren tijdens onze wandeling in de verte konden zien liggen. Wat het rijden hier zo leuk maakt is dat je vaak 360 graden uitzicht hebt, anders dan in bv de Alpen.
De laatste avond in Pailherols, lekker gegeten weer, weinig contact met andere gasten die allemaal Frans zijn, verder dan bonjour en bonsoir zijn we niet echt gekomen, prima!
Vanavond is de jaarlijkse sterrenregen op zijn hoogtepunt maar of we die nog gaan zien.... Welterusten!