Een lijk in de kelder
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
09 Augustus 2016 | Frankrijk, Salers
En toch viel er vanmorgen een zonnestraal door het raam naar binnen, fijn wakker worden is dat! Na het ontbijt vielen er regendruppels, hmmmm iets minder... maar het bleef bij een paar druppels.
De afstand naar onze volgende bestemming was niet meer dan 20 km. Om half elf zaten we aan de koffie bij onze lieve TR vrienden in Chasternac, zij stonden er op dat we bij hen zouden logeren! Dan doe je dat toch?
Na de koffie een rondleiding door hun huis. Wat hebben ze dit mooi gerestaureerd! Gerenoveerd zou nooit de lading dekken want het oogt zo typisch Frans en landelijk. Natuurlijk is het van moderne gemakken voorzien als toiletten en badkamers, maar de oude elementen als de krakende houten vloer, de immens grote schouw om de kachel, de ramen met luiken en ornamenten, de grote zolder met prachtige eiken balken, de portretten van de eerste eigenaars (bouwers) en hun nazaat prominent in de hal in prachtige versierde lijsten! En dan ook allemaal nog eens heel warm en gezellig ingericht met verrassende vrolijke kleuren.
Als laatste liepen we buiten om de kelder in ('t huis staat op een heuvel) en plots roept Wouter met afgrijzen in zijn stem "er ligt een dood beest", op datzelfde moment kruipt dat "dode beest", is een vos, naar de verste hoek...... Afgrijzen en schrik... Wat nu? Met de telelens maak ik een foto, overleg... in het dorp woont een jager, advies vragen, oppassen want als hij bijt... kan hondsdolheid hebben.
Eerst maar een tweede kop koffie drinken, dan gaan we weer kijken en lijkt het of hij er bewegingsloos bij ligt. Schudden met de ladder, geen reactie, nu dus wel dood.... Op zijn laatste levenskracht bleek de vos een beschutte plek gevonden te hebben om te sterven.
Tja, wat dan. Of nog steeds, wat nu? De mannen gaan te veld met schop en houweel, een graf wordt gegraven in de harde grond. De vos in plastic zak vervoerd en met mannelijke emotie in zijn laatste rustplaats gedumpt en afgedekt met aarde en stenen. Wat een avontuur, dat hadden wij en ook zij nog nooit mee gemaakt. Het is bekend dat er vossen leven, ook wezels, herten, zwijnen en dassen. Maar zo een dier vinden in je eigen huis, brrrr.
Tijdens de lunch begint het te spetteren, gelukkig is ook dit van korte duur en kunnen we later op de middag nog een fijne wandeling maken rond het dorp. De temperatuur is zeer aangenaam, rond de 20 graden als de zon af en toe doorkomt. De uitzichten zijn ook hier onveranderd mooi, weiden vol koeien met klinkende bellen die je nieuwsgierig volgen met hun blik. En je gelooft het niet: een levende, levendige vos zagen we jagen op muizen in de wei en hij schoot de bosjes in toen hij ons zag! Dit keer een opgetogen reactie van ons;-)
Dat we een hele gezellige middag en avond hadden hoef ik verder niet toe te lichten. Na de overwegend bewolkte en koele dag was er vooral warmte en vriendschap voelbaar. We voelen ons bevoorrecht! Het bed op de logeerkamer ziet er uitnodigend uit, dus slapen zal hier ook best lukken, Truste!
De afstand naar onze volgende bestemming was niet meer dan 20 km. Om half elf zaten we aan de koffie bij onze lieve TR vrienden in Chasternac, zij stonden er op dat we bij hen zouden logeren! Dan doe je dat toch?
Na de koffie een rondleiding door hun huis. Wat hebben ze dit mooi gerestaureerd! Gerenoveerd zou nooit de lading dekken want het oogt zo typisch Frans en landelijk. Natuurlijk is het van moderne gemakken voorzien als toiletten en badkamers, maar de oude elementen als de krakende houten vloer, de immens grote schouw om de kachel, de ramen met luiken en ornamenten, de grote zolder met prachtige eiken balken, de portretten van de eerste eigenaars (bouwers) en hun nazaat prominent in de hal in prachtige versierde lijsten! En dan ook allemaal nog eens heel warm en gezellig ingericht met verrassende vrolijke kleuren.
Als laatste liepen we buiten om de kelder in ('t huis staat op een heuvel) en plots roept Wouter met afgrijzen in zijn stem "er ligt een dood beest", op datzelfde moment kruipt dat "dode beest", is een vos, naar de verste hoek...... Afgrijzen en schrik... Wat nu? Met de telelens maak ik een foto, overleg... in het dorp woont een jager, advies vragen, oppassen want als hij bijt... kan hondsdolheid hebben.
Eerst maar een tweede kop koffie drinken, dan gaan we weer kijken en lijkt het of hij er bewegingsloos bij ligt. Schudden met de ladder, geen reactie, nu dus wel dood.... Op zijn laatste levenskracht bleek de vos een beschutte plek gevonden te hebben om te sterven.
Tja, wat dan. Of nog steeds, wat nu? De mannen gaan te veld met schop en houweel, een graf wordt gegraven in de harde grond. De vos in plastic zak vervoerd en met mannelijke emotie in zijn laatste rustplaats gedumpt en afgedekt met aarde en stenen. Wat een avontuur, dat hadden wij en ook zij nog nooit mee gemaakt. Het is bekend dat er vossen leven, ook wezels, herten, zwijnen en dassen. Maar zo een dier vinden in je eigen huis, brrrr.
Tijdens de lunch begint het te spetteren, gelukkig is ook dit van korte duur en kunnen we later op de middag nog een fijne wandeling maken rond het dorp. De temperatuur is zeer aangenaam, rond de 20 graden als de zon af en toe doorkomt. De uitzichten zijn ook hier onveranderd mooi, weiden vol koeien met klinkende bellen die je nieuwsgierig volgen met hun blik. En je gelooft het niet: een levende, levendige vos zagen we jagen op muizen in de wei en hij schoot de bosjes in toen hij ons zag! Dit keer een opgetogen reactie van ons;-)
Dat we een hele gezellige middag en avond hadden hoef ik verder niet toe te lichten. Na de overwegend bewolkte en koele dag was er vooral warmte en vriendschap voelbaar. We voelen ons bevoorrecht! Het bed op de logeerkamer ziet er uitnodigend uit, dus slapen zal hier ook best lukken, Truste!
-
10 Augustus 2016 - 08:46
Nelly Merckx-koppers:
ha ha ja schrikken zoiets verwacht je niet .ach zo beleef je nog eens wat , n fijne dag wie weet maken jullie weer iets mee ?? -
10 Augustus 2016 - 13:00
Diny Nieuwendijk:
Hahaha wat een verhaal! bij/met Jan en Inez gebeurt altijd wel wat! -
10 Augustus 2016 - 13:22
Rianne:
Zo maak je nog eens wat mee! lachen! -
10 Augustus 2016 - 20:34
Anneke Braakman:
vanavond al je verslagen uitgeprint en liggen klaar om het nog een keer rustig
door te lezen. het zijn hele mooie, gezellige, indrukwekkende, prachtige belevenissen.
Voor een 2e keer lezen is zeker de moeite waard. En lees je het toch weer anders.
Geniet. Lieve groeten kees en anneke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
