Twee reebruine ogen
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
04 Augustus 2016 | Frankrijk, Pailherols
Volgens de weerapp zou de kans op regen in de namiddag toenemen, de temperatuur vandaag rond de 20 graden zijn, dus ideaal voor een wandeling in de ochtend. Vanuit het dorp zijn er meerdere mogelijkheden, wij kozen de middelste afstand van 7,5 km. Het was even wennen de Franse routebeschrijving te lezen maar veel mis kon er niet gaan. We liepen direct al langs grazige weiden, kropen onder schrikdraad door en ontmoeten de beroemde Salers runderen. Zij keken ons nieuwsgierig aan maar bleven gelukkig op afstand. Het zijn echte bergkoeien met zo te zien goed ontwikkelde spieren, roodbruine wollige vacht die iets van de vacht van een schaap weg heeft. Volgens de Fransen leveren zij het beste rundvlees ter wereld, maar ja, Fransen zijn nou eenmaal chauvinisten;-). Van hun melk wordt trouwens ook hele lekkere kaas gemaakt, die hebben we inmiddels geproefd!
Het was een heerlijke wandeling, sprinkhanen die voor je voeten wegspringen, vlinders die soms honderden meters 'vriendschap' met je sluiten en meevliegen, 1001 insecten en dan maar hopen dat je niet gestoken wordt. We vergaapten ons aan de kleine wonderen van de natuur, witte schermbloemen, hoog opgroeiende heggen van bramen of varens, plakkaten grijze schimmel op groen mos. En ondertussen goed opletten waar je loopt want een pad is nooit effen en met mijn ervaring/knulligheid bij de Bouble in Chantelle was ik erop gebrand niet onderuit te gaan!!!
En dan de de stilte, alleen geluiden van de natuur, plots opgeschrikt door een balkende ezel eenzaam in een weide, hanen en kippen die schijnbaar wedijveren, bellen van de koeien en natuurlijk het zoemen van de insecten.
Halverwege kwamen we bij het doel van de wandeling "La butte de Monjou" in het gehucht Jou sous Monjou, het is maar dat je het weet. In dit kleine gehucht een Romaans kerkje uit de 12e eeuw, een pareltje van eenvoud in de typische stijl van de Auvergne. Ook dit kerkje donker door kleine ramen en ik kon de neiging om te zingen niet onderdrukken "dans nos obscurite" (als alles duister is) in de gedachten bij lieve bekenden die niet meer hier zijn maar een warm plekje in ons hart hebben.....
Terwijl we langs de weg wat dronken en aten werd het donker, een onheilspellende lucht vormde zich boven ons hoofd en het was pas 12:15 uur..... In de verte hoorden we gerommel. We moesten toch verder, hebben enkele lichtflitsen gezien en zijn nat geworden, maar veel meer dan de zo genoemde "vreugdespetters" konden we er niet van maken, het ergste dreef over. En dan zie je na een halfuurtje opeens de regendruppels op een bloemblaadje oplichten door de zon en in een weide een hertje staan grazen. Het duurde een paar minuten tot hij door had dat hij gade geslagen werd, staarde ons aan met 2 reebruine ogen en verdween toen met een sierlijke sprong over het prikkeldraad terug het bos in. Onze dag kon niet meer stuk!!! We zijn drie uur onderweg geweest en hebben drie uur genoten, nu is het, vooral voor Wouter, nagenieten met een dikke knie.... Een bord vol specialiteiten van de Auvergne als beloning voor onszelf en vanmiddag lekker chillen en lezen, in de tuin tot het echt ging regenen.
Vanavond eten in het restaurant op een andere locatie, zeer stijlvol ingericht en mooie gerechten. Wat we als hoofdgerecht hebben gegeten zijn we nog niet achter, de structuur was ons onbekend! We hoopten vanavond een sterrenregen te zien maar hoewel het niet meer regent is het zwaar bewolkt, dus geen kans. Straks lekker slapen! Tot morgen!
Het was een heerlijke wandeling, sprinkhanen die voor je voeten wegspringen, vlinders die soms honderden meters 'vriendschap' met je sluiten en meevliegen, 1001 insecten en dan maar hopen dat je niet gestoken wordt. We vergaapten ons aan de kleine wonderen van de natuur, witte schermbloemen, hoog opgroeiende heggen van bramen of varens, plakkaten grijze schimmel op groen mos. En ondertussen goed opletten waar je loopt want een pad is nooit effen en met mijn ervaring/knulligheid bij de Bouble in Chantelle was ik erop gebrand niet onderuit te gaan!!!
En dan de de stilte, alleen geluiden van de natuur, plots opgeschrikt door een balkende ezel eenzaam in een weide, hanen en kippen die schijnbaar wedijveren, bellen van de koeien en natuurlijk het zoemen van de insecten.
Halverwege kwamen we bij het doel van de wandeling "La butte de Monjou" in het gehucht Jou sous Monjou, het is maar dat je het weet. In dit kleine gehucht een Romaans kerkje uit de 12e eeuw, een pareltje van eenvoud in de typische stijl van de Auvergne. Ook dit kerkje donker door kleine ramen en ik kon de neiging om te zingen niet onderdrukken "dans nos obscurite" (als alles duister is) in de gedachten bij lieve bekenden die niet meer hier zijn maar een warm plekje in ons hart hebben.....
Terwijl we langs de weg wat dronken en aten werd het donker, een onheilspellende lucht vormde zich boven ons hoofd en het was pas 12:15 uur..... In de verte hoorden we gerommel. We moesten toch verder, hebben enkele lichtflitsen gezien en zijn nat geworden, maar veel meer dan de zo genoemde "vreugdespetters" konden we er niet van maken, het ergste dreef over. En dan zie je na een halfuurtje opeens de regendruppels op een bloemblaadje oplichten door de zon en in een weide een hertje staan grazen. Het duurde een paar minuten tot hij door had dat hij gade geslagen werd, staarde ons aan met 2 reebruine ogen en verdween toen met een sierlijke sprong over het prikkeldraad terug het bos in. Onze dag kon niet meer stuk!!! We zijn drie uur onderweg geweest en hebben drie uur genoten, nu is het, vooral voor Wouter, nagenieten met een dikke knie.... Een bord vol specialiteiten van de Auvergne als beloning voor onszelf en vanmiddag lekker chillen en lezen, in de tuin tot het echt ging regenen.
Vanavond eten in het restaurant op een andere locatie, zeer stijlvol ingericht en mooie gerechten. Wat we als hoofdgerecht hebben gegeten zijn we nog niet achter, de structuur was ons onbekend! We hoopten vanavond een sterrenregen te zien maar hoewel het niet meer regent is het zwaar bewolkt, dus geen kans. Straks lekker slapen! Tot morgen!
-
04 Augustus 2016 - 22:37
Ruud En Yvonne:
Hay Els,
Leuk verhaal weer!
Je kan ze bundelen -
04 Augustus 2016 - 22:43
Ruud En Yvonne:
Hay,
2e poging, de rest van mn antwoord staat er dus niet.
O te zien zijn jullie lekker aan het genieten!
Jammer van Wouter zn knie.
We zullen je verslagen voor Ma uitprinten,
Ze komt Zondagmiddag langs.
Vindt ze ook leukomte lezen!
Nog een fijne vakantie gewenst!
Groetjes van ons. -
05 Augustus 2016 - 06:59
Rianne:
Mooi im te lezem hoe jullie genieten
-
05 Augustus 2016 - 14:22
Gea:
Wat kunje het toch mooi omschrijven Els, klinkt als erg mooi daar
Elke vakantie speur ik ook altijd naar herten of reeën en meestal zie ik er ook wel een vaak langs de route in de auto. Prachtig gezicht altijd!
Geniet maar lekker ! -
06 Augustus 2016 - 10:01
Nelly Merckx-koppers:
oeii mooi weer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
