Overnachten tussen hemel en aarde

We zijn inmiddels drie dagen onderweg naar Zuid TiRool in Noord Italië. Donderdag met grijze luchten vertrokken en al na een half uur rijden konden we er niet onder uit, het dak moest er op. De ramen werden aan de binnenkant even nat als aan de buitenkant, dan is er geen houden meer aan. De volgende honderd kilometer was ik druk in de weer met doekjes om druppels op te vangen. Gelukkig ging het daarna minder hard regenen, maar grijs en nat bleef het tot in de middag. Uiteindelijk kon het dak er toch weer vanaf en reden we over provinciale wegen naar onze eerste overnachting in Heidelberg. Een hotel zoeken in de stad viel tegen, we reden op een gegeven moment over de busbaan en als we een leuke plek zagen konden we nergens stoppen met de auto. Het werd Holiday Inn en dat was eigenlijk prima. Een lekkere wandeling naar de oude stad, wat rondgeslenterd, gegeten bij een oude brouwerij, ijsje gescoord bij een van de vele ijssalons en staan luisteren naar de generale repetitie van een groot koor en orkest op een buitenpodium. Ze zongen de Messiah van Handel, prachtig! Dit weekend is er een groot koorfestival in de stad, jammer we zijn te vroeg, maar dit kon ik toch mooi even meepikken.

Lekker geslapen, goed ontbijt en weer op pad. Ik zocht naar een leuke route en dat lukte best, veel rustige wegen door het landschap, eerst rond de Neckar, daarna Schwäbisch en Frankische Land. Alles is prachtig groen, veel bloemen in de bermen, weidse uitzichten afgewisseld met bos. Op de kaart was mij het plaatsje Ottobeuren opgevallen, omrand wat betekent: aandacht waard. Dat klopte, een grote basiliek bepaald al van verre het beeld van het lieflijk ogende plaatsje. Een gezellig marktplein waar de voorbereiding van een groots opgezette triatlon in volle gang was, heel herkenbaar als Werkhovens dorpsbewoner, wij kennen die betrokken bedrijvigheid.
Van het interieur van de basiliek viel onze mond open, wat een overweldigende barok. Het schijnt dat de beste kunstenaars en architecten uit die tijd (rond 1750) betrokken zijn geweest bij de totstandkoming, dat is duidelijk te zien! Wat een rijkdom aan kunst, schilderingen, altaren, orgels, houtsnijwerk, gips, marmer etc. Er is een benedictijner klooster aan verbonden, dat hebben we niet gezien, ik heb wel monniken gehoord bij de dagelijkse vesper, op hun zangkunsten mag geoefend worden….
Het was heerlijk weer en we aten op het terras bij Gasthof Zum Mohren, nog veel reuring op het plein, gezellige sfeer.

Ook hier goed geslapen en lekker ontbijt, voor de drukte van de triatlon vertrokken we uit het dorp richting Oostenrijk. Via Kempten over overwegend rustige landwegen naar Oberjoch voor de eerste pas, niet hoog, maar wel met mooie uitzichten over het Alpenland. Daarna de Gaitschpas en vervolgens door het Lechtal naar de “Hanenkampas”. Een ruig landschap met stijle en scherp gekante rotsen omzoomd, vandaar de naam Hanenkam. Je voelt je nietig als je tussen die grootse schepselen van de natuur rijdt. De natuur is en blijft hier ook de baas want het kan zo maar gebeuren dat de weg afgesloten wordt wegens gevaar voor vallend gesteente of aardverschuivingen. Daar was vandaag gelukkig geen sprake van hoewel de lucht steeds grijzer werd. Zo kwamen we in Tirol, de eerste regendruppels hadden we al gevoeld, na de lunch werd het grauwer en grauwer en al snel begon het te plenzen. We zagen echter in de verte ook steeds weer wat licht door de wolken schijnen dus hebben we het volgehouden zonder dak te rijden. Zolang je rijdt word je ook niet echt nat, gelukkig hoefden we nergens stil te staan en door het Oetztal reden we via bekende wintersportplaatsen als Solden en Obergurgl richting Timmelsjoch. De rivier wild stromend langs de route. Drie jaar geleden reden we ook over de Timmelsjoch pas, toen van zuid naar noord, nu dus in omgekeerde richting. Toen lag de pas in wolken gehuld, nu weer…. We hebben een overnachting gezocht voor we de top bereikten en hopen dat het morgen beter weer is. Alpenhotel Laurin is een prima (en in deze tijd van het jaar voordelig) onderkomen. Vanmiddag lekker de sauna in, genieten van het uitzicht op de bergen waar de wolken afwisselend bezit van nemen. Het is koud en nat buiten, een wandelingetje zat er dus niet in, maar goed ook, ben ik eindelijk aan het schrijven van mijn vakantieverslagje begonnen…..
Maar nu lekker slapen op 2100 meter hoogte, tussen hemel en aarde zoals ze hier zeggen!