Meren en bergen

De pizzeria was ons goed bevallen en die bezochten voor een tweede keer, veel rustiger dan op zondagavond, logisch. We knoopten er nog een lekkere avondwandeling aan vast en genoten daarna tijdens een spelletje kaarten van het uitzicht tot tien uur ‘s avonds.

Vannacht ging het tekeer: donder, bliksem, stortbuien, heerlijk als je in bed ligt;-)
Vanmorgen was de lucht weer strak blauw, dus lekker buiten ontbijten. We reden naar Calceranica en maakten een rondje over camping Fleiola waar we 41 jaar geleden onze eerste vakantie samen vierden. Het ligt er netjes bij, mooie plekken, kiezelstrand aan het meer, toppunt van kalmte en rust. Alles op dezelfde plek, maar natuurlijk wel gemoderniseerd.
Langs het meer van Caldonazzo reden we richting twee kleinere en hoger gelegen bergmeertjes, een mooie rustige route omhoog. Een wandeling langs ons meer is mogelijk, maar dan loop je behalve langs het meer ook langs de weg, dat is niet zo aantrekkelijk. Het meer van Serrai is wat kleiner en bleek een mooi aangelegd voetpad rondom te hebben, deels door een beschermd biotoop, dat was een mooie wandeling! We vervolgden onze weg en kwamen boven op de Passo del Redibus langs een refugio, prima plekje voor een lunch. Een lekker bord vol kaas, vlees en worstspecialiteiten van de streek met vers gebakken scone achtige broodjes. De taal die men hier spreekt, daar is geen touw aan vast te knopen. De dame die ons bediende kende geen woord over de grens en een vruchtensap bestellen, wat mij normaal gesproken in het Italiaans wel lukt, was een hele uitdaging. De plaatsnamen op deze berg en in dit dal hebben ook onuitspreekbare namen. Bij de grotere plaatsen staat er altijd een bord met “auf wiedersehen” en “arriverdeci” hier stond ook nog bij “ber sechen ens”, dat bedoel ik dus….
Langs de route mooie nieuwe huizen en oude, soms vervallen huizen en huizen met bijzonderheden waarvan ik de geschiedenis wel zou willen weten, zoals bij een onbewoond oud huis een groot heiligenbeeld en schildering op een gevel.
Omdat we zo lekker aan het toeren waren plakten we er de route naar de Pannarotta aan vast, een berg waarop geskied wordt in de winter. 41 Jaar geleden gingen we met een stalift omhoog, nu reden we naar de top en constateerden dat het materiaal nog erg ouderwets is wat hier gebruikt wordt.
Veel bochten, veel mooie uitzichten, smal en steil, gelukkig weinig tegenliggers, via het meer van Levico weer terug naar “ons” huisje in Tenna. Onderweg boodschappen gehaald, vanavond eten we “thuis”, lekker in de tuin met mooi uitzicht!
Vanmiddag donkere wolken boven de bergen, dat beloofde niet veel goeds, maar uiteindelijk is het bij wat windvlagen gebleven, in de Dolomieten kan het weer zo omslaan. En nu vanavond, bijna windstil, komen de geluiden van het meer tot ons: er wordt getraind met roeiboten, ik vermoed zgn dragonboats, de roeiers worden opgehitst met trommelslagen, mooi om te horen.