lucky Boeddha make me happy day

"Een vrije ochtend", klinkt vreemd he tijdens de vakantie? Maar die hadden we vanmorgen. Er waren verschillende opties w.o. uitslapen, maar dat vonden wij zonde. Dus had ik de wekker om half zeven gezet om vroeg naar de markt te kunnen gaan.
Het was al een drukte van jewelste en lijkt niet op de markt in Nederland. Heel veel verse produkten, net als bij ons, dat wel. Maar zo anders in presentatie. We moesten vaak bukken om onder de touwtjes en zeilen door te lopen. De brommertjes rijden er gewoon tussen door terwijl de paden amper breed genoeg zijn om elkaar te passeren. Er waren nog geen andere toeristen op de been en dat maakte het wel bijzonder.
We vonden het ook tijd om eens echt te "shoppen" en hebben wel een miljoen Dong uitgegeven. Een handig mes (2 stuks), boeddha's, poloshirts, t-shirts, placemats, tigerbalsem, een klein met parelmoer ingelegd doosje (Ingrid). Het was echt leuk om te onderhandelen. De avond ervoor was het halve maan en dat is reden om op straat altaartjes te maken. Dat houdt in een potje vuur, wierookstokjes en daaromheen werd rijst en snoepgoed gestrooid. Heel apart, maar allemaal bedoeld voor "good luck". Het was dus de eerste dag van de halve maan en iedereen probeerde ons over te halen om hen gelukkig te maken door iets te kopen. Wouter werd steeds de " lucky Boeddha of happy Boeddha" genoemd en werd dan lieflijk over zijn buik gewreven. Als wij maar iets zouden kopen, hadden zij een "lucky day". Wij hadden een prachtige ochtend, we hebben er echt van genoten om ons zo tussen de mensen te mengen. Ze zijn ook heel inventief. Op een gegeven moment komt er een vrouwtje naar me toe en zegt: "nice dress, beautifull, you come to my shop, I make you the same with nice print". Toen ik zei dat ik de jurk zelf gemaakt had gooide ze het meteen over een andere boeg en probeerde me over te halen om mee naar haar winkel te gaan en mooie stof te kopen. En dat terwijl we tussen de vers gevangen vis liepen....
Ook zoiets, het is gewoon om te onderhandelen. Op een gegeven moment had ik behoorlijk dorst (het was al hartstikke warm) en wilde een fles water kopen van 1,5 liter. Ik had geen zin om daarover te onderhandelen en gaf 10000 dong (40 cent) ik wachtte af of ze meer wilde hebben maar ze liep weg. Ik draalde nog wat om een foto te maken, komt ze terug en geeft 5000 Dong terug... dat snap je dan weer niet.
Een flesje bier op het terras kost hier trouwens gemiddeld 80 cent (idee voor volgend jaar Roel met de jongens?).

Half een vertrokken we uit Hoi An, wat een charmant Vietnamees plaatsje! We lunchten hier nog en aten voor de derde keer Wonton, maar ook andere lokale gerechtjes zoals Cau La (een soort bami) en white rose, alleen de naam al.....

Via China beach, waar de Amerikaanse soldaten tijdens de oorlog hun vrije dagen opnamen (mooiste strand van de wereld...waar heb ik dat eerder gehoord...?) en de wolkenpas (prachtig uitzicht en geen wolken deze dag) reden we naar Hue.