kers op de taart.... maar geen slagroom

Nog even over onze laatste avond in Hanoi. We gingen weer met broer en zus op pad en hebben een flinke wandeling gemaakt door de oude stad. We kwamen op een gegeven moment in een wijk waar een nachtmarkt was, wat een drukte! Eettentjes waren daar niet, dat wil zeggen, alleen eten op straat en dat doen de Vietnamees overal. De mensen die bv op kantoor werken koken niet zelf maar eten bij een "gaarkeuken" op straat. De mensen die geen baan hebben verdienen er op deze manier iets bij, leven en laten leven. Het is voor ons moeilijk voor te stellen en af en toe bekruipt je ook wel een triest gevoel als je een oude vrouw op straat ziet slapen achter haar pannetjes. Toch stralen de mensen over het algemeen een tevreden gevoel uit, of is het meer een "gelaten" gevoel...?
Uiteindelijk zijn we niet op straat gaan eten maar bij een youthhostel. Was ook leuk en erg lekker! Wij bestellen dan een aantal gerechten: een uit de fishkaart, de beefkaart. de chickenkaart, de vegetableskaart, de saladkaart, een soepje vooraf (denk je dan) en deze keer ook french fries. Wat krijg je als eerste opgediend: de patatjes.... De rest volgt in willekeurige volgorde, ergens tussendoor de soep. We laten alles op tafel zetten, ieder heeft een kommetje en stokjes en zo zaten we weer heerlijk te smikkelen voor.... 4 euro p.p.
Op weg naar ons hotel belanden we in een "traveljam", op een kruispunt met stoplichten (op zich al een bijzonderheid) stond het verkeer compleet in elkaar gedraaid. Kennen jullie het spelletje "rushhour"? en dan met tientallen brommers en een paar auto's. We stonden ons ogen weer uit ons hoofd te kijken. Een filmpje volgt!!! Wat ons opviel, iedereen blijft rustig. Natuurlijk heel veel getoeter maar geen irritaties, opgestoken vingers, valse blikken etc.
De volgende ochtend vertrek naar Halong Bay, een natuurwonder op de werelderfgoedlijst van Unesco. Onderweg een onmogelijk lijkende bagage op de brommer gezien: een levende koe..... (werk aan de winkel voor de partij voor de dieren) niet te geloven gewoon... ook hiervan volgt een filmpje anders geloof je het niet.
De koffiestop was bij een werkplaats voor slachtoffers van "agent orange" mensen die met een handicap zijn geboren als gevolg van de chemische oorlog. Ze maken hier prachtig borduurwerk met zijde.
Naarmate we Halong Bay naderden werd het donkerder. Wij hebben veel geluk gehad met het weer deze reis, vandaag niet. Toen we aan boord gingen van het schip regende het. Eerst een lekkere lunch met veel vis genuttigd en daarna een duik genomen in de zee. Op zich toch ook wel een bijzondere ervaring om in een natuurwonder te zwemmen... Er waren maar 5 "helden" die dit waagden, wij vonden het heerlijk! verder was het vooral erg grijs en dat was natuurlijk wel jammer getuige de vele mooie plaatjes die je altijd ziet. Maar je hoort ons niet klagen, ik voelde het toch als de kers op de taart, een mooie afsluiting van een geweldige reis.