puppet on a string en Eftelinggevoel

Vergeleken met gisteren konden we bvandaag uitslapen... om half negen vertrokken we om een bezoek aan uncle Ho te brengen. Daar aangekomen bleek er al zo een lange rij voor het mausoleum te staan dat we de eer aan de Vietnamesen lieten en ons naar de "site" begaven. Hier konden we het presidentieel paleis aanschouwen (is Bea ooit op bezoek geweest?) het kantoor van Ho en zijn houten huis. De beste man wilde namelijk niet in het paleis wonen, hij wilde zich niet verheffen boven het gewone volk. Ho Chi Minh is een belangrijk man geweest voor Vietnam en hij wordt nog steeds op handen gedragen. Het was mooi om te zien hoe hij geeerd wordt en wat mensen er voor over hebben om zijn lichaam te zien. Het was verschrikkleijk druk op de site en ontzettend warm. We hebben al heel wat afgezweet deze reis, maar vandaag sloeg alles, we dreven ons hemd uit. Niet eens omdat de zon nu zo hard scheen, maar door de hoge luchtvochtigheid.

We hadden lunch in een authentiek restaurant en maakten daarna nog maar eens een cyclotoer. Dat laatste viel tegen, iedereen vocht tegen de slaap. Vanmiddag bezochten we een waterpoppenvoorsteling, een stukje cultuur dat je niet mag missen. Een "Eftelinggevoel" bekroop ons, het sprookje van de waterlelies.... en 's morgens die rijen... Wouter vocht niet langer tegen de slaap en knapte een uiltje, hij was niet de enige...

We zijn aan een verfrissende douche toe, ik laat het dus hierbij. Nog twee nachtjes.....