Kennismaking met Gambia

We hadden geluk, de wind stond gunstig, dus hoefden we geen tussenlanding te maken in Portugal om te tanken. Rond half elf in de avond landden we op de luchthaven van Banjul. De douane handeling ging verrassend vlot, een stempel in het paspoort en geen verdere controle. We waren direct onder de indruk van de kleur van de mensen, wat een ongelooflijk zwarte huid.
Net voor middernacht kwamen we bij het hotel, ingecheckt, door een roomboy naar de kamer gebracht, terug naar de bar voor en verfrissing en een fles water en daarna heerlijk geslapen.

Het ontbijt is in buffetvorm is goed, de koffie smaakte heerlijk, een goed begin van de dag. Rondom de eetzaal, die ook twee grote terrassen heeft een drukte van jewelste, het wemelde van de apen uit het nabij gelegen alpenpark, bijzonder. Je voelt je meteen thuis in Afrika;-)
Het hotel bestaat uit een hoofdgebouw met receptie, lounge, bar en buffetrestaurant. De kamers zijn in verschillende gebouwen met vogelnamen, wij zitten heel vertrouwd in Pelikaan (zo heet de wijk waarin we wonen toevallig ook) op de eerste verdieping. Dit gedeelte is nog in oorspronkelijk staat, andere delen zijn al opgeknapt en gemoderniseerd, wij vinden dit prima. Airco, goed functionerende douche, kleine tv met uitzendingen van BVN, goed bed, zitje en groot balkon.
Er zijn twee zwembaden, een direct aan het strand en een een bij het hoofdgebouw, lekkere ligbedden erbij, bar en restaurant. En dat alles in in mooi aangelegde tuin met ook nog tennisbanen, volleybalveld en speeltuin.
Vanmorgen een welkomstbijeenkomst van de reisleiding, toch wel handig voor wat nuttige informatie en daarna de buurt gaan verkennen.
Direct buiten het hotel ligt "de strip" een straat vol wisselkantoortjes, winkeltjes, restaurants en bars. Stel je er niet te veel van voor, het staat in schril contrast met de wereldbekende "strip" van Las Vegas. Hier geen luxe, maar eenvoud ten top, plastic stoeltjes, gammele voorzieningen. En veel mensen die proberen klanten te krijgen. Ze hebben meteen door dat je nieuw bent en je wordt om de haverklap aangesproken en krijgt diensten aangeboden, taxi, gids, beste koers, verse juice, beste menukaart...... Vriendelijk doch beslist iedere keer vertellen dat je gewoon een stukje wilt wandelen, dat wordt dan wel geaccepteerd.
Het strand bij het hotel is smal, het is voor een groot deel weggeslagen door de oceaan, verderop is het breder. We zijn een een stuk gaan lopen en hier gebeurt hetzelfde als op de strip, steeds mensen afwimpelen. Uiteindelijk hebben we ons bij een lokaal strandtentje naar binnen laten lokken en hebben een poos op de zonnebedjes onder de parasol gechilled en een lunch gegeten. Geduld is een schone zaak, het kan zo maar 15 minuten duren voor je een besteld drankje krijgt, maar wat maakt dat uit, het is vakantie.
We hebben een duik in de zee genomen en zijn later op de dag naar het zwembad van het hotel verhuisd.

Na het ontbijt zijn we een langere strandwandeling gaan maken. Het is heerlijk wandelen langs de zee, er liggen prachtige schelpen, soms enorme kwallen. Behalve strandtentjes staan er ook veel sapkraampjes op het strand en allemaal zijn ze op zoek naar klandizie, dus steeds maar weer vertellen dat je gewoon samen wilt wandelen. Ze vertellen altijd hun naam, willen graag een hand geven en begrijpen het helemaal dat je wilt wandelen, maar misschien op de terugweg of morgen...? Dat alles uiterst vriendelijk: "happy couple" "beautifull day for a walk" "do you enjoy" etc. We betalen ze terug met gelijke munt, vriendelijk en belangstellend en beslist. Ergeren heeft geen zin, waarom zou je je humeur laten bederven? Ze zijn op zoek naar omzet en de enigen van wie ze dat kunnen krijgen zijn de toeristen. Maar af en toe zuchten als er weer iemand naar je toe komt en "nu ben jij aan de beurt" tegen elkaar doen we wel natuurlijk.
Uiteindelijk neergestreken bij de Pocoloco bar en daar via de WiFi contact gezocht met E. E is een jonge Gambiaan die een vriendin van ons recent ontmoet heeft en wiens dochtertje nu door haar financieel ondersteund wordt om naar school te kunnen gaan. Het contact met E gaat via gesproken wattsap berichtjes, hij is niet naar school geweest. Geweldig om die stem te horen, heel laag, beetje zwoel "I am always around, I will be there". Je verwacht een grote stevige man bij zo een stem, toen E een uur later aankwam: best klein, eerder een schriel postuur. Uiterst beleefd, beetje bescheiden en verlegen, maar heel blij. Wij hadden wat presentjes meegekregen voor hem en zijn dochtertje. Hij liet trots een foto zien van S in haar schooluniform. We hebben een uurtje zitten kletsen met hem en gevraagd of het mogelijk was om de school te bezoeken. Dat gaan we komende week dus doen en hij zal ons ook voorstellen aan zijn moeder. Zijn dochtertje woont bij zijn moeder, zelf woont hij in een ander dorp bij zijn grootmoeder, de moeder van het meisje is naar Senegal vertrokken. Het is me wat.
Na deze ontmoeting terug gewandeld over het strand en staan kijken bij een vissersbootjes dat met zijn vangst net terug gekeerd was op het strand. De rest van de dag lekker liggen lezen, een duik in zee genomen en in het zwembad. 's Avonds gegeten op de strip, elke dag een ander restaurantje, spreiden van de business, je gunt ze allemaal klandizie.