Op pad met Bass

Bass was er klokslag half elf, dat is heel netjes want in Gambia hanteren ze een klok met "maybe time". De weg is vol met taxi's, de groene voor de toeristen, de gele voor de lokale bevolking. De laatste zijn veel goedkoper maar ook in veel opzichten onbetrouwbaar. Bijna alles wat in Gambia rijdt is afgedankt door Europeanen, hier kan het nog jaren mee. Niet alleen auto's, we zien al snel allerhande zaken langs de weg bij handelaars, elektronische apparatuur, koelkasten, koffers, kleding, achtergelaten of verscheept naar hier.
Bass gidst ons over de Serekunda markt, eerst door een nauw steegje met winkeltjes, daarna door de straatjes. Het is overvol met mensen en hun handeltjes. Vergelijkbaar met een Aziatische markt maar toch anders van sfeer. Het zijn vooral de vrouwen die verkopen, jongens zigzaggen met volgeladen kruiwagens door de menigte. Men houdt er niet van om gefotografeerd te worden wat ik wil respecteren maar als ik de camera van de ene naar de nadere hand verplaats komt er een felle reactie van een vijftal dames die denken dat ik een foto van ze maak. Een klein relletje, Bass sust de boel en ik geef mijn camera in zijn handen om een nieuwe confrontatie te vermijden. Enkele tientallen meters verder houdt een vrouw mij aan om me in te wijden in de Afrikaanse gewoonte en plaatst een kuip op mijn hoofd, grote hilariteit, "you are na African woman, we are friends now" en natuurlijk op de foto, zo kan het ook;-)!
We gaan naar Lamin Lodge, krijgen uitleg over de oesterteelt, de verwerking en het gebruik van al het materiaal. Daarna varen we met een boot naar de mangrove, drie roeiers een lokale gids en Bass gaan mee. Zwaar werk, tegen de wind en de stroming in. Het tij is afnemend, wanneer het eb is kun je wadlopen naar de mangrove, wij gaan met de boot door een tunnel van mangroves naar het eiland in de rivier. Het land is vruchtbaar, in dit seizoen worden er groentes verbouwd, in het regenseizoen rijst. Op het eiland zien we een enorme kapokboom, beter bekend als de olifantenboom. Het is de grootste en oudste in Gambia, de leeftijd is een gok, maar rond de 800 tot 1000 jaar oud is zeer waarschijnlijk. In de stam is een flinke kamer, in vroeger tijden werd deze gebruikt voor de rituelen rond de besnijdenis van jongetjes. De Gambianen zijn zuinig op de toeristen, hier werden wij letterlijk op handen gedragen, in en uit de boot, geen modder aan onze voeten.
Grappen en grollen vliegen over en weer, we hebben veel lol, met Bass maar ook met de lokale gids en roeiers. Na deze mooie relaxte boottocht maken we een stop bij een houtsnijdersmarkt en lopen over de veemarkt. Bij deze laatste ook weer veel lachen, Gambia, de smiling coast is helemaal waar!
Via een onverharde weg rijden we naar Jungle Beach, Bass heeft ook recht op zijn middagdutje! Maar eerst een lunch, wat drinken en dan neervleien op een bedje. Ik neem een duik in zee en daarna in mijn boek, Wouter wandelt naar de vissersboten verderop en Bass slaapt.
Als laatste bezienswaardigheid neemt Bass ons mee naar het dorp waar honderden vissersboten aan wal komen. Een enorm groot gebied waar de vis direct verhandeld, gedroogd of gerookt wordt. Een grote mensenmassa bijeen op het strand en een doordringende vislucht. Veel levendigheid, plek van samenkomst voor de bevolking, een dagelijks terugkerend festival. Gaaf om te zien. De zon is inmiddels flink aan het zakken, tijd om terug te gaan naar het hotel. We nodigen Bass nog uit voor een drankje. Hij heeft ons veel laten zien en verteld, wordt vervolgd, we hebben een afspraak om vrijdagavond met hem naar een Beach party te gaan.....
Bass kent heel veel mensen in deze omgeving, regelmatig ging zijn hand tijdens het rijden naar buiten voor begroetingen. Overal waar we kwamen verzekerde men ons dat we de beste taxi chauffeur en gids hadden van heel Gambia, zal best. Hoe dan ook, Bass heeft ons vertrouwen als gidsende taxichauffeur volledig gewonnen, wie zijn contact gegevens wil, neme contact op via een reactie op dit bericht:-)