Harz

27 juli
Op ons gemak vertrokken we zaterdag richting Duitsland. De grens over bij de Lutte, op deze route niets te merken van zwarte zaterdag. Wel zagen we aardig wat vakantieverkeer richting Nederland gaan, Duitsers zijn nu eenmaal fan van Nederland;-).
Om drie uur bereikten we de camping in Gotteringerode in de Nordharz, plek genoeg! Het was behoorlijk benauwd/zonnig. Nadat we ons geïnstalleerd hadden een duik in het klein, maar fijne zwembad en genieten van het campingleven!

28 juli
Zondagochtend liepen we om 10 uur in het bijna uitgestorven Goslar, bij de oude stadsmuur een mooie kerk uit de 12e eeuw bekeken met opvallend eenvoudig schilderwerk, deze Neuwerkkirche staat beschreven als “parel van de Romantiek”. Op het prachtige marktplein liep al wat meer volk, hier schitterende vakwerkhuizen, kunstig metsel- en leiwerk, versieringen van houtsnijwerk en kleurrijk gedecoreerd. Een wandeling van 3 km bracht ons naar Rattenberg, een bekend mijnwerkers museum. Het gebouwencomplex op zichzelf is groots en opvallend mooi in symmetrie tegen de berg gebouwd. Meer dan een bezoek aan het terras brachten we niet, (een vervelende wesp vond het nodig mij te steken in de muis van mijn duim, au) een paar jaar terug in Oostenrijk waren we al met een treintje in een mijn geweest.
Terug naar de stad via het keizerlijk onderkomen en park en met de auto naar Bad Harzburg. In een wonderlijk architectonisch sprookjesachtig onderkomen gebruikten we de lunch op het terras met uitzicht.
Terug op de camping begon de regen te vallen die al de hele dag dreigde, lekker onder de luifel zitten lezen terwijl mijn hand behoorlijk begon op te zwellen, dus koelen...

Maandag 29 juli
Vandaag reden we (nadat het gestopt was met regenen) naar Wernigerode, beschreven als het meest kleurrijke stadje van de Harz, inderdaad hier ook prachtige huizen en vooral een heel mooi gemeentehuis op het marktplein. Hoog boven de stad torende het kasteel, een flinke klim, (mijn re arm de hele dag omhoog houdend) maar beslist waard! De voorouders van ons koningshuis/de Oranjes hebben hier wortels liggen en ook keizer Wilhelm II (huize Doorn) heeft hier in de pap geroerd. Van de te bezoeken ruimtes (40) vond ik de ingelegde parketvloeren en de wandbekleding en stoffering prachtig en het meest interessant, ook een mooie Romaanse kapel.
Hierna vereerden we ook het kleinste huis van de stad nog met een bezoekje, tot 1920 woonden hier 10 personen op 23 vierkante meter terwijl ook schoenen en kleding in dezelfde ruimte werd gefabriceerd, wat een contrast met het kasteel!
Niet ver van hier hangt de langste hangbrug ter wereld, een voetbrug van bijna 500 meter met een prachtig uitzicht op de stuwdam en de omgeving van de Rappbodesee. Het is grappig om erover te lopen, je voelt hem goed bewegen en loopt af en toe als een dronkeman.
Kortom een dagje met genoeg afleiding van de pijnlijke, gezwollen arm tot bijna aan mijn elleboog.....

Dinsdag 30 juli
Toeristisch hoogtepunt van de Harz is het smalspoor met stoomtrein. Het grootste aaneengesloten netwerk van Europa met als absolute topper de beklimming van de Brocken. Dat moesten we dus ook mee gaan maken.... We waren op tijd op het station maar hadden zo een drukte niet verwacht, al snel waren alle zitplaatsen bezet. Bij de volgende stations vulde de trein zich verder en stond het gangpad en de buitenbalkonnetjes al rap propvol. We zaten duidelijk gevangen in het massatoerisme. De rit met tussenstops duurde twee uur, ondanks de drukte konden we toch wel van de uitzichten genieten. Eenmaal boven, het hoogste treinstation van Duitsland op de hoogste berg van de Harz 1125 meter, besloten wij meteen weer terug te gaan, want heel veel mensen boven op die berg en uitzicht op weer een propvolle trein in de middag zagen we niet zitten.
Zo was de terugrit veel leuker en konden we het wisselen van rails voor de tegemoetkomende trein, het gepuf en gesteun van de stoomlocomotief, het tanken van water, met smeervaatjes rondlopende mecaniciens op de tussenstops, de stationschef met rode pet, spiegelei en fluit echt meebeleven. Met onze ouderwets door de conducteur geknipte retourkaartjes stapten we uiteindelijk toch tevreden uit deze “Marklin belevenis”.
We genoten van de rust met een bezoekje aan het klooster van Drubeck, in plaats van op het terras zijn we in het café gaan zitten.... nl wespen.... gelukkig is de pijn nagenoeg weg aan mijn arm en neemt de zwelling af. Mooi complex, helaas waren we net te laat voor een rondleiding met gids, maar wel zelf rondgelopen en een kaarsje aangestoken in de kerk.
Morgen vertrekken we uit de Harz. Het kamperen met de caravan bevalt heel goed!