Zien we het of zien we het niet...
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
19 Januari 2016 | Finland, Kuusamo
Het was even schrikken toen ik vanmorgen op de weerapp keek: -33 in Ruka.... We hebben rustig aan gedaan, uitgebreid ontbijt, de krant lezen op de iPad, kopje koffie en rond 11 uur naar de skipiste. Maar eerst het aankleed ritueel, je kleedt je aan in de hotelkamer die toch zeker 20 graden is, het is dus zaak gelijk op te gaan want je als je op de ander moet wachten met je thermokleding aan leg je het loodje... Dan beneden nog de skischoenen aantrekken, helmen op, gezichtsmasker, sjaals en handschoenen (twee paar over elkaar), skibril, zo een kwartier verder.
De skipistes zijn in uitstekende conditie en het is zeer stil! Het is laagseizoen en we skiën soms drie, vier pistes achterelkaar zonder iemand tegen te komen. Na een uurtje verplicht opwarmen want de temperatuur is toch wel erg laag, grappig genoeg hoe lager op de piste, hoe lager de temperatuur, hoger op de berg gaat de temperatuur omhoog, dat scheelt zo een graad of drie.
Bij de hut waar we warme chocomelk dronken was het -27. Kort daarna moesten we weer de warmte opzoeken want mijn skibril was beslagen (jeuk aan mijn ogen en even omhoog gedaan) en direct bevroren aan de binnenkant. Ik zag niets meer, matglas, en dat krijg je echt niet schoon met -25. De afdalingen zijn kort en niet moeilijk, het hoogteverschil is klein en het gebied is niet uitgebreid, maar wel heel lekker om te skiën. Drie uurtjes is genoeg want dan ben je echt wel klaar met de kou!
Vanmiddag dus lekker een warme douche en toen Australian Open kijken en lezen.
Vanavond stond de winterwandeling "op zoek naar het Noorderlicht" op het programma. We werden eerst naar de office gebracht voor sneeuwschoenen en lampjes. Met twee kleine busjes reden we naar de start van de wandeling. De lucht was helder en de maan scheen volop, de kans op het zien van het noorderlicht was 50/50, het koude weer van vandaag zou een goede voorbode kunnen zijn, een positief Bz (technische term) kon roet in het eten gooien. Hoe dan ook, een avondwandeling door een sprookjesachtig landschap op sneeuwschoenen is al een bijzondere ervaring op zich. Het ging bergop over een smal pad door het bos met bomen die stijf bevroren grote hoeveelheden sneeuw droegen op hun takken, prachtig! Boven op de heuvel aangekomen maakte de gids een kampvuur, we dronken een warm vruchtendrankje en speurden de lucht af, maar geen noorderlicht, jammer. Om tien waren we terug in het dorp en hoorden dat mogelijk het noorderlicht te zien zou kunnen zijn na twaalf uur. Voor we naar bed gaan, lopen we even naar de rand van het dorp, wie weet..... Hoe dan ook, het was een mooie avond!
De skipistes zijn in uitstekende conditie en het is zeer stil! Het is laagseizoen en we skiën soms drie, vier pistes achterelkaar zonder iemand tegen te komen. Na een uurtje verplicht opwarmen want de temperatuur is toch wel erg laag, grappig genoeg hoe lager op de piste, hoe lager de temperatuur, hoger op de berg gaat de temperatuur omhoog, dat scheelt zo een graad of drie.
Bij de hut waar we warme chocomelk dronken was het -27. Kort daarna moesten we weer de warmte opzoeken want mijn skibril was beslagen (jeuk aan mijn ogen en even omhoog gedaan) en direct bevroren aan de binnenkant. Ik zag niets meer, matglas, en dat krijg je echt niet schoon met -25. De afdalingen zijn kort en niet moeilijk, het hoogteverschil is klein en het gebied is niet uitgebreid, maar wel heel lekker om te skiën. Drie uurtjes is genoeg want dan ben je echt wel klaar met de kou!
Vanmiddag dus lekker een warme douche en toen Australian Open kijken en lezen.
Vanavond stond de winterwandeling "op zoek naar het Noorderlicht" op het programma. We werden eerst naar de office gebracht voor sneeuwschoenen en lampjes. Met twee kleine busjes reden we naar de start van de wandeling. De lucht was helder en de maan scheen volop, de kans op het zien van het noorderlicht was 50/50, het koude weer van vandaag zou een goede voorbode kunnen zijn, een positief Bz (technische term) kon roet in het eten gooien. Hoe dan ook, een avondwandeling door een sprookjesachtig landschap op sneeuwschoenen is al een bijzondere ervaring op zich. Het ging bergop over een smal pad door het bos met bomen die stijf bevroren grote hoeveelheden sneeuw droegen op hun takken, prachtig! Boven op de heuvel aangekomen maakte de gids een kampvuur, we dronken een warm vruchtendrankje en speurden de lucht af, maar geen noorderlicht, jammer. Om tien waren we terug in het dorp en hoorden dat mogelijk het noorderlicht te zien zou kunnen zijn na twaalf uur. Voor we naar bed gaan, lopen we even naar de rand van het dorp, wie weet..... Hoe dan ook, het was een mooie avond!
-
19 Januari 2016 - 22:40
Mark:
Het klinkt allemaal heel gaaf en vooral ook koud. Enorm benieuwd naar de foto's -
20 Januari 2016 - 09:29
Wanda:
Erg mooie fotos els, leuk hoor de verslagen - Shane werkt ook op de Australian Open, niet dat je hem zult zien maar mischien wel zijn werk.
Oop naar de volgende verslag - prachtig -
20 Januari 2016 - 14:31
Rianne:
En dan noem je nog niet eens het ritueel om jouw skischoenen aan te trekken.. :) haha.
Dit moet er vast leuk uit zien, jullie beide volledig ingepakt in een worsteling met de skischoen van Els. Foto's maken is toegestaan :)
Het ziet er allemaal wel fantastisch uit! Ik hoop dat papa's knie het houdt en jullie met al jullie ledenmaten terug naar huis komen. Er is vast bevriezingsgevaar!
Heel veel liefs en blijf genieten!
-
20 Januari 2016 - 15:23
Els Pennewaard:
Haha, geen worsteling met mijn eigen skischoenen want die staan ergens anders in Finland. De huurschoenen zijn een maat te groot en achterinstap, dus geen probleem en extra sokken aan voor de warmte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
