Stinkend rijk

Het is heerlijk om in Prama Sanur Beach te verblijven. Een mooi groot resort, wij schatten ongeveer 400 kamers. Toch is het heerlijk rustig, een grote, mooi aangelegde tuin, diverse restaurantjes, heel veel ligbedden aan het strand en bij de zwembaden, zeer uitgebreid ontbijtbuffet en lekker snacks voor tussen de middag. 'S Avonds gaan wij buiten het hotel eten. Sanur is een rustige plaats met veel lokale winkeltjes en restaurantjes, wel gericht op de toeristen, vanzelfsprekend. Tijdens een wandeling in de avond hoorden we gamelanmuziek. Het bleek uit de ontmoetingsplaats (die beschreef ik eerder) te komen, we hebben even staan kijken en luisteren, een groot orkest van jonge mannen die aan het repeteren was, wat een geluid! De muziek is moeilijk te verstaan voor ons westerlingen, het klinkt alsof 'ze maar iets doen' maar niets is minder waar, het berust op strikte afspraken en ieder heeft zijn eigen melodie/ritme, die lopen door elkaar heen waardoor het voor ons klinkt als een kakofonie van geluid.... Het gamelan orkest bestaat hoofdzakelijk uit slaginstrumenten van hout, bamboe, koper en brons aangevuld met enkele fluiten.

Gisteravond liepen we weer langs de ontmoetingsplaats, toen hoorden we vrouwen zingen. Ik ging op de uitnodiging in en voegde me bij de groep en heb een kwartiertje meegezongen. Ook zij hadden repetitie en waren hun afzonderlijke partijen aan het oefenen, eenvoudige melodietjes en woorden, ik kon de tekst volgen op papier. Mijn muzikale hartje ging sneller kloppen, zo leuk om even met het plaatselijke koor mee te doen!

Zoals afgesproken werden we gisterenochtend om kwart voor negen opgehaald door Wim. We bezochten als eerste een traditionele dansvoorstelling van de Barong en Legong. We kregen een kijkje achter de schermen waar de artiesten bezig waren met de make up en bloemversieringen aanbrachten op de hoofddeksels. Het was fijn dat we een beschrijving van het verhaal kregen in het Nederlands, anders snap je er geen hout van, de personages wisselen nl steeds van gedaante. We hebben ons kostelijk vermaakt, er zat nogal wat humor in. Er werd prachtig gedanst en gespeeld in indrukwekkende kostuums. Later zagen we dat een foto van onze hoofdrolspelers in de reisgids van Bali staat.

Volgende stop was bij een zilverwerkplaats. In allerlei stijlen worden mooie sieraden vervaardigd, o.a. Buddha to Buddha stijl. Heel toevallig troffen we 2 reisgenoten van de rondreis, leuk! Natuurlijk ook iets gekocht hier....
Daarna volgde een rit naar het Bratanmeer maar niet nadat we geluncht hadden met een schitterend uitzicht op rijstterrassen. De plaats waar we lunchten heeft de naam "mooi zicht" 100% waar!
In het meer ligt de schilderachtige Pura Ulun Danu Bratan, een tempel gewijd aan de godin van het meer die lijkt te drijven op het water. Een mooi aangelegde tuin en diverse bijgebouwen die druk werden bezocht door Balinezen vanwege een tempelfeest, kleurrijk en feestelijk.
Sommige kansen moet je niet voorbij laten gaan omdat het misschien wel de enige is in je leven, daarom stopten we bij een koffieplantage voor een proeverij o.a. van Luwak koffie. Wel eens van gehoord? Luwak koffie wordt gemaakt van de uitwerpselen van een op een poes gelijkend dier, de Luwak, bijzonder, smaakte best.
Tot slot naar de Tanah Lot tempel die in zee ligt. Een flinke rit en onderweg hadden we de nodige gesprekken en lol met Wim. Zo merkten we op dat de brommertjes kapriolen uithalen in het verkeer, het gaat meestal net goed, maar ze zorgen regelmatig voor schrikreacties. Wim zei dat ze levensmoe zijn en blijkbaar snel gereïncarneerd willen worden.
Bij het passeren van elk mooi huis, grote tempel, luxe auto etc. kon Wim het niet laten om op te merken dat die wel van een stinkend rijke moest zijn.
Landbouwers telen hun gewas op bestelling, ze vragen aan de groothandel wat hij hebben wil en planten dat vervolgens aan. Als er geen speciale wens is dan is rijst altijd goed, dat eten de Indonesiërs immers drie keer per dag.
De grootmoeder van Wim is 110 jaar geworden, dat is te danken aan het feit dat zij altijd goed gekruid gegeten heeft. Kruiden die in de grond groeien zoals gember en laos hebben een belangrijke bacteriedodende functie in de keuken, veel mensen hebben immers geen koelkast.

De Tanah Lot tempel blijkt de meest bezochte tempel van Bali te zijn, heel veel souvenierkraampjes voor je bij de tempel komt en de tempel mag je dan vervolgens niet betreden. Maar de plek is wel mooi, de Tempel van het Land in de Zee is gebouwd in de 16e eeuw door een priester die Java ontvluchtte vanwege de opkomende islam.
Op de terugweg belandden we in de avondspits en hebben anderhalf uur in de file gereden. Wim had een CD met gouwe ouwe en die hebben we heerlijk mee gezongen. Wim beweegt zich zeer gracieus en zoals ik al dacht is hij zelf een Barong danser en daarnaast ook ritueel zanger.
Het was een gezellige dag, veel gezien en daardoor ook vermoeiend! Oh ja, en morgenavond een afspraak met de zus van Wim, maar daarover later meer.....

Dus vandaag lekker relaxen, vanmorgen uitgeslapen, een stukje gewandeld, aan het strand gelegen. Om 2 uur, niet lachen, een fotoshoot gedaan. Een gratis foto aangeboden door het hotel was de aanleiding, het bleek een echt fotoshoot te zijn. Ah, nice dress, kissie, kissie, romantic, nice couple, we lagen in een deuk, beautifull, honeymoon. Uiteindelijk best leuke foto's en natuurlijk toch de verleiding niet weerstaan en meer foto's besteld dan de aangeboden gratis, hihi.

Zwembad, biertje, wijntje, happy hour en zo dadelijk eten (plaatselijke tijd 19.30 uur) met het andere Nederlandse koppel die morgen vertrekken. Wij blijven nog even, maar het verlangen naar..... steekt ook de kop op.
Lieve groeten van dit al zo lang samen paar