Van de west naar de oostkust

Bij het ontbijt genoten we nog even van Seaview met vandaag weer een blauwe lucht! Afscheid van de aardige hosts John en Joan, en van Connemara met de prachtige natuur, 12 bergen en vele meren. Ook afscheid van de uitbundig bloeiende Fuchsia hagen, want wat een lust voor het oog was dat kilometers lang, de knalrode bloemen tussen de kleine donkergroene blaadjes. De bloeiperiode lijkt op zijn eind.
Vandaag een lange rit, ruim 300 km om van de westkust naar de oostkust te rijden. Bij een “all in one” shop dronken we koffie en hadden met de barman een leuk gesprek over number 1 Ierlands sport: hurling, dat zagen we zondagavond op de Ierse tv, een sport waarbij je geen angst moet hebben, alleen voor stoere sterke kerels. We kregen een hurlingbal mee als souvenir.
Een middag stop maakten we in Athlone, een aardige plaats in het hart van Ierland aan de rivier de Shannon. Even lekker rondgewandeld en zo maar in de oudste pub van Ierland (staat in Guinness boek of records) terecht gekomen.
Eind van de middag arriveerden we bij B&B Clintons Woodview Farmhouse. Meer “bij de Ieren thuis” kun je niet zijn.... een logeerkamer met piepklein eigen badkamertje/wc. Een matras met veren, toen Wouter zich omdraaide vannacht vloog ik de lucht in haha. Toch best goed geslapen. Mary runt de boel, haar man is vorig jaar overleden en alles komt nu alleen op haar neer, ze is stil en het verdriet is nog voelbaar. Er zijn 6 gastenkamers en we zaten aan het ontbijt met 3 andere Hollandse stellen. Dat was wel even gezellig, het was hun laatste nacht in Ierland, wij hebben er nog een te gaan.