Onbewoond eiland

Vandaag zou het nog warmer worden, een prima reden om een boottocht te maken! We waren getipt om contact op te nemen met Billy, dat deed ik gisteravond en hij had nog plaats voor ons op zijn 12-persoons speedboot die vanuit Dingle haven (1 uur rijden van hier) naar Great Basket Island gaat. Het was tevens een wildlife toer die begon met het zoeken naar Fungie, een dolfijn die al 35 jaar in de baai/haven van Dingle woont. Er zijn meerdere Fungie boottochten vol passagiers die een uur rondvaren in de baai en zodra Fungie zich laat zien met grote snelheid naar die plek varen, dat alleen was al een spektakel en komisch! En natuurlijk liet Fungie zich zien want hij houdt wel van die aandacht en “speelt” er ook mee zo hoorden we.
Dan de baai uit dicht langs een aantal bijzondere kliffen varend, heel mooi om het nu vanaf de waterkant te zien en de verhalen te horen die Billy vertelde. En toen met hoge snelheid het water op op zoek naar wildlife. Billy vertelde al voor vertrek dat de kans klein zou zijn, de laatste dagen niets gevonden, vorige week voor het laatst walvissen en haaien gezien. Maar al snel werd een kleine school dolfijnen gespot, heel mooi om die in een groepje in en uit het water te zien gaan.
Volgende wat we zagen was een grote groep seabirds (Gannets) dobberend op het water, opvliegend, rondcirkelend en dan als een torpedo het water induikend, indrukwekkend!
Niet veel later werd een vin gespot van een bijzondere vis die dit jaar nog niet eerder gezien was.
Niet groot, 1,5 meter, zwemmend net onder het oppervlak, op zijn zij met een zwabberende vin boven het water, de naam ben ik vergeten.... een soort platvis, zonder botten..... bijzonder om te zien. Ontzettend knap trouwens dat Billy die kleine vin in de grote oceaan hadden gezien!
Het varen op de snelle boot is ook al een hele ervaring op zich, er mochten max 6 mensen buiten voor de balans, we wisselden elkaar af. Wanneer we dobberden bij een bezienswaardigheid mocht wel iedereen buiten voor zover dat paste.
Bij de Blasket eilanden aangekomen zagen we zeehonden zonnend op een rots, ze doken wel meteen het water in toen we dichterbij kwamen. En heel veel vogelsoorten, de meest bijzondere en leukste de papegaaiduiker waarvan ik had gedacht dat die veel groter zou zijn. Heel koddig hoe ze dobberen op het water, plots naar beneden duiken en verdwenen lijken. Dan weer opvliegen met smalle snel fladderende vleugels en koddige oranje pootjes. Het is me gelukt om vanaf de schommelende boot toch een redelijk scherpe foto te maken, ik zal hem in het fotoboek plaatsen.
Met een grote boog om de eilanden heen en tenslotte aanmeren bij het grootste, met zwemvesten aan overstappen in een rubberboot en zo werden we aan land gezet. In 1953 zijn de laatste eilandbewoners geëvacueerd naar het vaste land, de verlaten huizen van het dorp staan er als ruïnes bij. Verder een klein cafeetje waar je iets kunt bestellen als het niet op is (haha) en een gerestaureerd huisje. Op het eiland mag gekampeerd worden en er zijn drie kamers te huur als B&B. Maar extreem gevaarlijke kliffen, hoog en normaal gesproken drassige grond daarboven brrrr. Oh ja, en een prachtig mooi wit zandstrand, maar zwemmen is gevaarlijk vanwege de stroming. In de wateren rond de eilanden liggen 150 scheepswrakken!
Het eiland heeft nooit meer dan 176 bewoners tegelijkertijd gehad en is bekend geworden door de schrijvers van hier die 50 boeken hebben geschreven, veel geïnspireerd door het leven op het eiland in een geïsoleerde omgeving in kleine gemeenschap. Een gids heeft bijna een uur lang verteld, hij schilderde met zijn woorden de verhalen tot prenten die je je zo voor de geest kon halen, heel boeiend. Hij vertelde o.a. Over de rol die geesten en heksen speelden in het leven.
Verder natuurlijk gewandeld, gepicknickt en genoten van de rust en de uitzichten. Tussen een pluk groen in de kliffen ontdekte ik enkele vogeljongen....
Eind van de middag weer aan boord en met flinke snelheid langs de kust tot hij plots frontaal naar de kliffen koersten en we enkele tientallen meters een grot in doken, dit ter hoogte van Durham head.
Het was een hele mooie dag en een uitstekende keus want de temperatuur aan boord en op het eiland was toch iets aangenamer dan de gemeten 32 graden aan land, een record sinds 42 jaar!
Terug in Dingle een hapje gegeten en via de Slea Head drive terug naar onze B&B in Killorgin. Het landschap op het schiereiland Dingle is door National Geografic ooit uitgeroepen tot mooiste van Europa, dat extra rondje was het rijden dan ook beslist waard. En op deze manier kon ik ons rode autootje vastleggen in het natuurlijke decor van de laatste StarWars film!
Snel een douche genomen want om half elf zou de waterleiding weer afgesloten worden net als afgelopen nacht. Hopelijk morgenochtend wel water, vandaag moest de plummer er aan te pas komen om het probleem als gevolg van die afsluiting te verhelpen.