Met de benenwagen over het mijnwerkerspad

We hadden nog geen markt bezocht deze vakantie en vandaag had ik gezien dat er markt was in Calceranica, dus op tijd op pad. De markt was ieniemienie, een piepklein verkoopwagentje met vis, fruitkraam, kaas en worst en verder kleding. De “mislukte” wandeling van gisteren wilden we goed maken en bij de VVV haalden we een wandelfolder. We kozen voor het “mijnwerkerspad”, de weg die de mijnwerkers in vroeger tijden dagelijks aflegden. Onderweg bruggetjes, afgesloten ingangen, natuurlijke trappen en tunneltjes. Het eerste deel een steile klim omhoog door het bos, gelukkig in de schaduw. Onderweg weer een mooi verschijnsel van moeder natuur: in het bos groeide een vlinderstruik zoals wij die ook in de tuin hebben en daar omheen fladderden de vlinders, op zich niet verrassend, maar toch leuk om te zien zo midden in het bos. Op het pad stond een bok die ons nauwlettend in de gaten hield…. en wij hem, ze kunnen nogal bokkig zijn, omzichtig zijn we hem gepasseerd. Ongeveer halverwege de route kwamen we bij een dorpje dat de moeite waard bleek om verder in te lopen, we vonden een barretje met heerlijke koffie en lekkers! Eerst langs open veld en daarna weer door het bos, dalend en vervolgens weer stijgend kwamen we bij het volgende dorp. We bleken een aanwijzing onderweg gemist te hebben en zeker 2 km extra gelopen te hebben, we vonden de juiste route weer en passeerden het kerkhof (bloemenpracht bij elk graf) en de kerk. Even verderop in het historische centrum van het dorp vonden we het oudste kerkje van de streek op ons pad, St. Ermete (nooit eerder van deze heilige gehoord) uit de vierde eeuw! Een charmant, eenvoudig, mooi gerestaureerd klein kerkje met boogportaal.
Zo kwamen we terug bij Calceranica en reden naar buurdorp Caldonazzo om iets te drinken bij de herberg waar we 41 jaar geleden ook op het terras zaten, getuige de foto en het bonnetje in mijn oude fotoboek! De serveerster was ouder dan wij, ik liet de foto’s zien (gemaakt van mijn fotoboek met de smartphone), ze vond het prachtig, op het bonnetje is de datum te lezen 3-8-1976, we werden direct met bijzondere egards behandeld, heel grappig!
Rest van de dag, boodschapje gedaan, kaartspelletje, lezen en luieren. Het is onze laatste dag in Tenna, morgen vertrekken we richting het noorden. Vanavond maken we nog een wandeling naar het dorp, zo leuk! Ze hebben een afscheidsfeestje voor ons georganiseerd;-), er komt een DJ draaien op het dorpsplein. Maar nu genieten we nog even van een glaasje limoncello wat de gastvrouw zojuist komt brengen, zo’n aardige en attente mensen!